HTML pozwala opisać strukturę informacji zawartych wewnątrz strony internetowej, nadając odpowiednie znaczenie semantyczne poszczególnym fragmentom tekstu – formując hiperłącza, akapity, nagłówki, listy – oraz osadza w tekście dokumentu obiekty plikowe, na przykład multimedia, lub elementy baz danych, na przykład interaktywne formularze danych.

HTML umożliwia określenie wyglądu dokumentu w przeglądarce internetowej. Do szczegółowego opisu formatowania akapitów, nagłówków, użytych czcionek i kolorów, zalecane jest wykorzystywanie kaskadowych arkuszy stylów (w skrócie CSS).

Historia

Początki

W 1980 fizyk Tim Berners-Lee, pracujący dla ośrodka naukowo-badawczego CERN, stworzył prototyp hipertekstowego systemu informacyjnego – ENQUIRE. System wykorzystywano do organizowania i udostępniania dokumentów związanych z badaniami naukowymi. Rewolucyjność pomysłu polegała na tym, że użytkownik, posługując się odnośnikami, mógł z jednej lokalizacji przeglądać dokumenty fizycznie znajdujące się w innych miejscach na świecie. W 1989 Berners-Lee i inżynier oprogramowania CERN Robert Cailliau przedstawili równolegle dwie propozycje hipertekstowych systemów informacyjnych opartych na sieci Internet. Oba projekty cechowała podobna funkcjonalność. Rok później opracowali wspólną propozycję zaakceptowaną przez CERN – projekt WorldWideWeb (W3).

Pierwsza specyfikacja

Pierwsza, publicznie dostępna, specyfikacja języka HTML, nazwana HTML Tags (znaczniki HTML), została zamieszczona w Internecie przez Bernersa-Lee w 1991. Zawierała 22 znaczniki, tworzące początkowy, prosty szkielet HTML-a. Trzynaście z tych elementów istnieje do tej pory w specyfikacji HTML 4.

HTML został napisany w oparciu o język SGML, jednak nie posiadał formalnej definicji w SGML-u. Sytuacja zmieniła się w połowie 1993, kiedy organizacja IETF opublikowała pierwszą propozycję specyfikacji języka HTML autorstwa Bernersa-Lee i Dana Connolly – Hypertext Markup Language (HTML) Internet-Draft (szkic) – zawierającą opis gramatyki w postaci SGML Document Type Definition (definicja typu dokumentu). Opierając się na tym dokumencie twórcy przeglądarek eksperymentowali z HTML-em modyfikując atrybuty istniejących już znaczników oraz dodając całkowicie nowe. Szkic wygasł sześć miesięcy później, ale był znany z obsługiwania specyficznych dla przeglądarki NCSA Mosaic znaczników, służących do wstawiania obrazków. Fakt ten odzwierciedlał filozofię IETF bazowania przyszłych standardów na prototypach, które odniosły sukces. Podobnie Dave Raggett pod koniec 1993 w swoim szkicu HTML+ Discussion Document sugerował standaryzację już zaimplementowanych znaczników np. związanych z tworzeniem tabel i formularzy.

Po wygaśnięciu szkiców HTML i HTML+ na początku 1994 organizacja IETF wydzieliła HTML Working Group, która w 1995 stworzyła HTML 2.0 – pierwszą oficjalną specyfikację języka HTML, traktowaną jako standard i podstawę przyszłych implementacji kolejnych wersji HTML-a. Specyfikacja HTML 2.0, opublikowana w 1996 jako Request for Comments, zawierała pomysły zarówno ze szkicu HTML jak i HTML+. „HTML 1.0” nigdy nie istniał. Oznaczenie 2.0 zostało nadane w celu odróżnienia nowej specyfikacji od wcześniejszych szkiców.

Dalszy rozwój HTML-a pod pieczą IETF przeciągał się ze względu na konflikt interesów. Od 1996 specyfikacje HTML rozwijane były z udziałem komercyjnych producentów oprogramowania przez organizację World Wide Web Consortium (W3C). W 2000 HTML stał się międzynarodowym standardem (ISO/IEC 15445:2000). Ostatnia specyfikacja języka HTML to opublikowana w 1999 przez W3C – HTML 4.01. Jej błędy zostały poprawione przez erratę opublikowaną w 2001.